Deze tussen tijd, tussen de twee fasen van de strandwandel 4 daagse die ik in juni ben begonnen en die in juli word voortgezet is inmiddels geweest. Vandaag op 17 augustus schrijf ik dit bericht verder. Althans er stond 1 zin en het muzieknummertje stond klaar. Dit nummer doet mij zo in verbinding staan met mijzelf en de pure liefde in mijn leven, deze melodie mag van mij heel lang duren. Deze kwam ook voor in de laatste trancedance van juni voor onze zomerbreak.
De strandwandeldagen waren voor mij heel helend, luchtig, synchroon en wonderschone verbindingen met de dieren, mensen en de natuur. Ik heb mijn connectie met Atlantis en het dierenrijk van het water doen verstreken en herinneren. Met de stroom mee in het leven. water brengt voor mij vernieuwing, op eigen kracht in vertrouwen, stap voor stap in het leven staan.
Het visioen en wat mij werd ingefluisterd in het begin van het voorjaar om deze strand wandeldagen te doen op mezelf, waren een Cadeau voor mij! Het mogen ontvangen en gesteund worden hierin maakt me nederig en dankbaar! Dat het water bij Giethoorn mij leerde om koers te varen en niet te twijfelen en mij liet zien dat ik het zelf heel goed kan, als ik maar rustig en zeker blijf, zo heeft Vlieland laten zien hoe fijn het is met de kleine dingen en dat je niet veel nodig hebt. Hoe het botenvolk zo noem ik het maar, in de haven en met name de kinderen zo lekker aan het spelen waren met en in het water.
Dat Flevoland er nog een schepje bovenop doet met de opstellingen leylijnentocht. Waarbij ik het water vertegenwoordigde en de groep mee nam naar nog ongekende dieptes van kracht, heelheid en verbinding. Het was zoals de zandtekenares die ik tegen kwam bij bergen aan zee die de intentie had verwonderen, wonderbaarlijk te noemen. De samenwerking om boven onszelf uit te stijgen en in liefde en eenvoud alles er tegelijkertijd zonder oordeel en afgeleid te worden er kon zijn, zegt mij heel veel. Het zegt mij in ieder geval waar mijn focus op gelegd mag worden. Ik zal mij daar ook met veel liefde voor inzetten,( daar de komende tijd meer over). In Urk was de cirkel rond toen ik de Zuiderzee naakt inliep en mij door de golven van het water liet dragen. Zo fijn dat er een cirkel van vrouwen om mij heen was!
Soms ben ik nog wel geneigd om mezelf terug te trekken. Ik mag dit zien als een innerlijke pauze en het geduld wat ik mezelf mag geven. Daarbij is een terug trekkende beweging ook nodig om mijn eigen ruimte te voelen en of ik nog steeds de koers vaar die nodig is.
Jezelf toestemming geven om dat te doen waar jezelf liefde van groeit! Waar de kunstenaar in jezelf blij en in vreugde is. Waar het kind in jezelf zich blijft verwonderen.
Het allerbeste en tot de volgende blog!
Liefs Ellen