Nadat we zijn aangekomen rond 14:30 bij de lodge, ons verblijf voor deze 6 nachten. Is het al donker en via een bergpad lopen we te voet met onze backpack de berg op. Overal schittert, en glinstert het van de sneeuw en ijskristallen. Door onze hoofdlampjes  te laten schijnen lijkt het een wereld van bergkristallen.
We worden uitgenodigd om stil te worden en de natuurwezens te voelen en ervaren. Af te stemmen op de plek en wachten op een uitnodiging om de plek te betreden. We landen op deze plek waar het nu al donker is. Alles is vreemd, nieuw, anders dan vooraf gedacht, geschetst, gezegd. Ik laat het op me af komen en beweeg mee in het moment zoals het loopt.
Nadat we verwelkomt worden met een heerlijk aperitiefje van de kokkin , loop ik naar buiten, afstemmend op het noorderlicht wat wellicht gaat komen deze avond. Ik nodig het Noorderlicht alvast uit om met mij te dansen en zing een lied. Er komt veel op me af, met name dat het anders loopt. Er komt een gevoel bij me binnen om weg te willen gaan, af te haken en hier niet goed op mijn plek te zijn. Tevens voel ik of ik niets goed kan doen. Telkens word ik op mezelf terug gewezen. Geregeld trek ik me terug in mijn kamer die ik toegewezen heb gekregen. Druk schrijvend in mijn notitie boekje. Mijn kamergenoot is een dag vertraagd. Ik heb de kamer nu nog voor mezelf.  Een gevoel van diepe onzekerheid en het gevoel te hebben er niet te mogen zijn en het niet goed te doen word steeds heviger.  Ik spoor mijn eigen stroom waar het wel goed voelt voor mij telkens op als ik vast loop in de groep en de organisatie. Telkens reflecteer ik wat er in mezelf gebeurd. Dat vraagt om me geregeld terug te trekken Het geeft me inzichten maar er bouwt zich ook een behoorlijk lichamelijke spanning op.  Er zit een verwarring op in de combinatie van trek ik me nou terug en betekend dat ik dan afhaak? Ik sta mezelf steeds vaker toe dat ik mezelf mag terug trekken en dat het niet betekend dat ik er dan niet meer ben. Ik blijf verbonden, ten eerste met mezelf en daarnaast ook met de groep.  Het licht, het noorderlicht die ik eerder uitgenodigd had, werkt vast al lekker door mij heen. Iedere avond liet het noorderlicht zich zien, maar bovenal liet zij zich voelen, meebewegen en verrassen!